Ben bir ceviz aðacýydým. Saðlam gövdem, sýk yapraðým. Dallarýmda meyvelerim. Öterdi cýk cýk kuþlarým. Ne güzeldi o günlerim. Salýncaklar kurardý çocuklar. Gölgemde otururdu âþýklar. Kargalar konmaya baþladýlar. Meyvelerimi gagaladýlar. Geldi sonra sopalý adamlar. Vurdular dallarýma acýmasýzca. Döktüler meyvelerimi hoyratça. Durup bakmadýlar gözyaþlarýma. Ahlarým yükselirken dalga dalga Acýlarýmla kaldým yalnýz baþýma. Soðuk rüzgârlar geride kalan yapraklarýmý döktü. Ne kuþlar uðradý yanýma ne salýncak kuran oldu. Kargalar bile bakmadý yüzüme yalnýzlýðýma güldü. O güzel mi güzel sincaplar bile uðramaz oldu. Ayaktayým; yýkýlmadým, vefasýzlýk beni öldürdü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Duran çardak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.