Rotasız Bir Gemi

Gidiyordu kadýn...
Bilmediði uçsuz bucaksýz,rotasý belli belirsiz ve zamansýz...
Ardýnda býraktýklarýný unutmaya çalýþarak...
"Kaçmak çaremiydi?","unutabilirmiyim" diye düþünerek...
Omuzlarý düþmüþtü ve sýrtýna düþen saçlarýnýn beyazlamasýyla yükünün aðýrlýðý
Oturmuþtu üzerine...
Önüne çýkan tüm kapýlarý kýrarak giriyordu,
Nereden ne geleceðini bilmeden...
Hiç düþünmüyordu eðrisini doðrusunu...
Neyin doðru olduðuna aldýrýþ etmeden,ayaklarý çýplak ve kanlý kaçýyordu...
Düþünmemek için bir dakika bile durmadan...
Gece gündüz ayýrt etmeden...
Vazgeçmiþ, bitmiþ bir þekilde geçmiþini týrnaklarý ile kazýyarak gidiyordu...
Dursa acýrdý dokunduðu her bir hücresi...
Geçmiþ bir girdap gibi çekerdi içine kendisini,
Zaman geri vermezdi sevdiðini,
O yüzdendir ya rotasýz bir geminin dümeninde gibi yollarda þimdi.

Gidiyordu kadýn...
Sabahý beklemeden,
Yarýn bile olmadan...
Ona dokunacak her eli býçaklayarak...
Yarasý yeniydi çünkü,hala kanýyordu kabuklarýnýn altýndan...
Geceye gözlerini kapamadan,rüyaya dalmaktan korkarak...
"Yerim-yurdum" dediði herþeyi kafasýndan kazýyarak...
Yolu neresi bilmeden gidiyordu...
O yüzdendir ya rotasýz bir geminin dümeninde gibi yollarda þimdi.
Sosyal Medyada Paylaşın: