YOLLARIN HİKAYESİ
Yollar bitmek bilmiyor,þarkýlar da,
Her zaman baþa sarýyor
Acýnýn hançer olduðu anda…
Yürüyorum…
Masallar anlatýlýyor miþ’li zamanlara dair,
Her þey mutlu sonla bitiyor.
Þimdilerde iyilerin kaybettiði gerçekçi hummada,
Nedense hep iyiler kazanýyor masallarda.
Benim bedenimse hiçbir zaman olaðanüstü olmuyor,
Toz kondurmadýðým hayallerimin dünyasýnda.
Devam ediyor yorgun adýmlarým yürümeye.
Yollarýn çekilmez uzunluðuyla…
Boþa kýlýç sallýyorum,biliyorum,
Fikrimdeki sisli ufuklara.
Kaldýrým taþlarý sýrýtýyor suratýma,
Çýkmaz sokaklarýn arasýnda kalmýþlýðýyla.
Karanlýk basýyor,
Gitmelerin ve gelmelerin hengamesinde.
Ruhum bir azalýp bir çoðalýyor ürperiþlerle.
Yollar uzuyor,uzuyor,
Sonsuzluðun bilinmezliðinde…
Düþüyorum…
Düþüyorum sonra sessizce,
Düþüyorum…
Dizlerim yaralý, ellerim sýyrýk…
Bir boþluk var taa uzaklarda,
Alev alevdi, bulutlarýn benzi yanýk.
Dayanmýyor en sonunda,
Avuçlarým kanýyor artýk…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.