kararmýþtý her þey ve gitmiþtin
basit sokaklarý anlatan her þey gitmiþti
kediler balkonlar evler gazete kaðýtlarý
ince bir tüle sarýlýydý sesin ve býrakmýþtýn öyle
kýpýrtýsýz sessizliðin içinde parýldayan
duydum ve koþtum
kar suyu içiyordu iki kuþ
kýþ çiçeði dallarýndan
-savunmasýzlýðýn en masum hali dediðin-
ucundan kýrýlmýþ bir dal gibi buruk
hýzlýca ve korkak
beni buraya getiren
ve beni buradan kovan huzursuzluk
(hepsi geçecek)
duydum ve koþtum
lastik izlerine karýþan mesafelerden
yorgun açan yol kenarý bitkilerinden
yoktun
ama vardýn
-olmasý gerektiði gibi-
evlerdeki odalarda
odalardaki sehpalarda unutulan soðuk
kül kokan son bir bakýþ gibi
oturdum ve bekledim
-gerçeði gören mi yoksa
gerçeði yaþayan mý?-
bu soru yürüdü kendi kendine
iki kuþ kar suyu içerken
kara bir kedi pusudayken ve
insan yaþadýklarýndan ne öðrenir sahi?
uyandým su içtim sonra uyudum
(hepsi geçecek)
yalnýzlýðý ovalayýp çýð gibi büyüten
kül kokulu sehpalardan
devrilmiþ bir bardaktan
kendi içinde büyüttüðü yapayalnýz kuytulardan
ne öðrenir insan?
(hiçbir þey)
kýyýdaki adam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.