öldürmüþ müydüm seni
kökünde menekþelerin
ben?
-yanlýþ büyüyen bir çiçeði kopardým-
sadece...
balkonlar merdiven gibi uzuyordu. þubat. ve kelebekler...
ve yok olmuþlardý karanlýkta.
bir uðultu baþlattý göçü
kar örtüsünden gelen sessiz
ama büyük
ama korkunç
yalnýz büyüyen çiçeði
kökünden besleyen o þeyler gibi
nemli
ve siyah...
kendiliðinden sardý duvarý dedi yaþlý kadýn
bu sarmaþýk.
hiç ellemedim
ölümün nemi yavaþ yavaþ sýzar insana
öyle dedi iþte o yaþlý kadýn
hiç elleme
kendiliðinden ölürse güzel þeyler
güzel kalýr.
kýyýdaki adam
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.