İNSAN VE SEVGİ

Hepsinde ayrý bir dert ayrý telaþ,
Oradan oraya, gider insanlar.
Rýzkýn peþindedir, derdi ekmek aþ,
Çalýþa çalýþa bir hal gün batar.

Yeni bir gün bekler, yeni heyecan,
Bilmem nasýl geçer yaþamak emek.
Kimi sevgili kimi dertli her can,
Her manada sevgiyi dermek gerek.

Manayý anlayan sevgiyi bulur,
Kaderin cilvesi sevinç hüzünler.
Ýnsaný seven kalp, Rab’be ram olur,
Ýçtedir ihmalsiz o sevgili der.

Yaþamaktan gaye merhamet sevgi,
Bakmalý aleme, o pencereden.
Olan oluru bu nizamýn dengi,
Güller içinde gül der incitmeden.

Ýnsan nisyan ile mamul karýþýk,
Hayatýn akýþýnda dalar durur.
Sakýn ha olma sen buna alýþýk,
Sevgiden uzaktýr kibir ve gurur.

Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın: