SELALAR

Es salatu diye acý bir yanký,
Sessizliði bozar serin sabahta,
Ölümün haberi, hüzünü farký,
Giden gelmez olur bu ayrýlýkta.

Üþüdüm sela ile sabah ayaz,
Falan oðlu filan rahmet eyleye,
Musalla taþýnda cenaze, namaz,
Bürünür elbet bürünür çileye.

Akþamda hesapta mýydý ki ölüm?
Ýnanýr mýydý yarýn mezardayým?
Dünya biter, baþlar ikinci bölüm,
Gelir ecel, geçen güne yanayým.

Es salatu dört bir yanda selalar,
Afaklarda yayýlýr acý haber,
Ýrkilir bir an gökyüzünde kuþlar,
Titrer bu sesle, yankýyla semalar.

Duyar eþ dost acý selayý birden,
Yürek burkan inleme, yaþlý gözler,
Uzaklara yol alýr meçhul yelken,
Gönüller hep o der, hep onu özler.

Hakimdir es salatu diye sela,
Yine biri yolcudur bu kervanda,
Dünya kargaþa, musibet bela,
Olacak nedir ki, nedir yarýndan?

Yarýn bitti yarýn artýk bugündür,
Lazým olan beyaz kefen dikiþsiz,
Kabirler mezardaki taþ sözündür,
Derinden sus pus ile sade sessiz.

Selalar hüzüne gark eder beni,
Ölümü belirtir, bu ses bu nefes,
Soðuk buz kesilir insanýn teni,
Dünya zindan olur, sanki bir kafes.

Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın: