Beynimde uðulduyan o sesler hiç bitmiyor, Yürek baþka sýzlýyor, bacaðým kolum baþka. Acýyý bitirmeye benim gücüm yetmiyor, Yüreði de býraktým, usulca gitti aþka.
Ey benim geçmiþimden gelip geçen insanlar, Neden þimdi yanýmda dostum gibi yoksunuz. Sizde de mi tükendi, kalmadý mý ihsanlar! Vefa sizden uzakmýþ, riyalarda çoksunuz.
Caným fena acýyor nerden bilsin ki doktor, Geçmiyor acýlarým kanadýkça kanýyor. Elinden gelen buysa nasýl silsin ki doktor, Vücudum alev alev, caným fena yanýyor.
Düþmek neymiþ anladým, dostu olmaz düþenin, Atalar doðru demiþ, ben de þimdi anladým. Bunca acý içinde anlamý yok gülþenin, Gördüm çýplak gerçeði filmimi tamamladým.
Yalnýzlýk kötü imiþ, çaresizlik se beter, Nefesim karýþtý bak, bir ambulans sesine. Ýsyan deðil Allahým ama ne olur yeter, Beni muhtaç eyleme riyakar nefesine.
Elim var tutamýyor, ayaklarsa gitmiyor, Bir garip hale koydu beni bu elim kaza. Ne kadar kötülük var, bitsin derim bitmiyor, Kalýyor umutlarým, baþka bahara yaza.
(Ýstanbul - 23.09.2017 - 14.26) Leyla Ýnan Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla İnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.