Sen ki çýnar gövdesi bir kadýn Sen ki yoktan var eden toprak ana düþmek üzereyken dizlerinin dibine ki dal senin uzayan kol senin ben ise her rüzgarda titreyen yaprak verme beni býrakma asi rüzgarlara
hangi mevsimin rengine bürünsem sadece sessiz gecelerde soluklanan güneþe perde yapraklarým tomurdan topraða dallarýn nurnevayla sarsa gök umudu kök güvenle beni sarsýn
Efkan Ötgün Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.