Hüzün Karanlığı

HÜZÜN KARANLIÐI
Gülmeyen yüzüme gülmeyeceksen,
Her doðan güneþi kahýr sayarým.
Gönlüme bir adým gelmeyeceksen,
Yüzünü görmeyi sihir sayarým.

Doðrusuz sözle mi kandýrdýn beni,
Gülmeyen yüze mi yandýrdýn beni.
Nasýl bir kayýða bindirdin beni,
Bu aþký kýyýsýz nehir sayarým.

Kestirdim bu aþkýn adaklarýný,
Dal ettim en eðri budaklarýný.
Öptüðüm sevgisiz dudaklarýný,
Yaþarken öldüren zehir sayarým.

Ben kara giyerken aklý aktasýn,
Sen sence ne varda, ne de yoktasýn,
Yanýmdasýn ama çok uzaktasýn,
Gönülsüz çaðrýný tehir sayarým.

Söylerken firaký anan sözünü,
Kuþ gibi bir dala konan gözünü,
Yüzüne bakýnca dönen yüzünü,
Çileme vurulan mühür sayarým.

Ya güldür yüzümü bir anlýðýna,
Ya göm beni hüznün karanlýðýna.
Bu aþkýn amansýz ayrýlýðýna,
Kýrdýðýn kalbimi mihir sayarým.

Seyit Osman AKYÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın: