Kýrýlýyorum iþte Anlamsýz bir noktada yüzüme dokunuyor çizgiler Tutup gülüyorum bende Elimin dediði ne varsa Küflü bir elma sepetine dönüþüyor Yada çamurlu bir ýrmaðýn dibe vuruþunu izliyorum Kýsýr döngün de yüreðim Bir ad var Bulaþýk süngeriyle yýkayýp temize çekiyorum Bir ipin ucunda ölen mýsralarýmý Pembe çikolata jelatinleri daðýtýyorum yaralý kadýnlara Susuyorlar
Kabuðun üstünden bakýyor herkes Üstüme ne giydiysem Viþne reçeline bulaþýyor yüzüm Sonra ellerim yara bere içinde Dizlerimin üstüne kalkamýyorum Protez bacaklarým kýrýlýyor Hissetmiyorum Hatta sevmiyorum kimseyi
Þiir deðil bunlar Ýçimde bir þeyler kanarken tutup gök yüzüne savuruyorum mýsralarý Sonrasý dinmeyen bir yaðmur baþlýyor kirpiklerimde Islak bir yýldýza sarýlýyorum Kuytular mavi Sabahý bekliyorum, Ölmeden uyandýr beni....
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.