Ben kiralýk bir aþk deðil,
Yüreðime ev sahibi arýyorum.
Ben gece karanlýðýma sokak lambasý deðil,
Tüm yolumu aydýnlatan,
Dolunay parlaklýðý istiyorum.
Biliyorum,istemek ile olmuyor,
Yüreðimin perdesi,çok rüzgar darbesi yedi,
Gençlik ateþi iþte,
Yüreðimi çok fazla açtým insanlara,
Bazýlarý iz býraktý geçti,
Hep þikayetçi olsam da,
Zaman hepsini sildi bitirdi.
Þimdi ise beyaz sayfalara,
Renkli mürekkep yaðmurlarý yaðmalý.
Dört mevsimde de mutlu yaþamalý,
Ama gönüllerde hep ilk bahar havasý olmalý.
Henüz taze çiçeklenmiþ.
Kýþýn kar yaðsýn ama üþütmesin,
Sadece sevgili manzarasýna,manzara katsýn.
Düþlerimin ütopya olduðu þu cümlelerde,
Aþk gelsin yaþasýn,yaþatsýn,anlatsýn.
Vagif Seyyah