Küçücüktüm bir zamanlar
Aklým da küçücük
Doðduðum kent de küçücüktü...
O kadar küçüktü ki Antalya
Annem ya da babam elimden tutar
Evden sabah düþsek yola
Bokludere, Þarampol,
Çýnaraltý derken
Kuþluk vakti dolmadan varýrdýk
Çallýoðlu’ndan Meydan, Topçular’a;
Hatice halamýz otururdu orada
O zamanlar ne otobüs dolmuþ
Ne de binip inivermek var tramvayla;
Varsa paran, fayton, yoksa yaya!..
Nasýl düþtüysem orta yerine dünyanýn
Geldiðim andan beri,
Suya düþen bir taþ
Taþýn içinde bir baþ
Baþýn içinde düþ
Ýç içe büyüyen halkalar gibi dalga dalga
Kentle birlikte büyüdüm gittim zamanla
Dalgalarýn ucu nerelerde kim bilir?!
Anýlar arasýnda biliyor musunuz
Neye benzetiyorum kendimi
Önce minik bir kol saati
Sonra masa saati
Ardýndan duvar saati
Sonra kentin göbeðinde
Kalekapýsý’nda
Saat Kulesi’nde meydan saati
Þimdilerde sanki
Turgut Uyar’ýn Büyük Saat’iyim!
Saatlerin göbeðinde ben
Düþlerimde akrep, yelkovan, saniye
Döner durur yüzünde bu kentin
0 kadar büyüdü ki bu kent artýk
Eskisi gibi kolay deðil
Bir ucundan bir ucuna varmak
Tüm düþleri tek bobine sarmak...
Düþler bir makara
Düþün dur kara kara;
Yalnýz bu kentle kalmadým ki;
Ver elini Ankara
Tut elimi Ýstanbul,
Al beni Berlin;
Sürüklenip durdum
O diyârdan o diyâra
Göçebe kuþlar gibiydim,
Vaktim olsa daha
Kim bilir nerelere giderdim,
Çýkmadan dünya seyahatine
Bak bakalým hele bir
Kaç olmuþ saatine?!
Su gibi akmakta damarýnda kan
Yürekten nabzým gibi atmakta
Kolda, duvarda, yolda, meydanda
Her y/anda
Saatlerce bakmakta zaman...
Þaban AKTAÞ
20.09.2017
BALKON ÇÝÇEKLERÝ - 2
Bir gecenin ayazýný yemiþ
Beton zeminde yalýnayak,
Bir de yün halýya
Sýcak, yumuþacýk basarak
Þefkatin kucaðýndaymýþçasýna
Yürüyenin haline bak!
Aradaki fark
Yalnýzca yalnýzlýktan
Yoksa içi titrer, üþür insan,
Yanýnda ise sevdiklerin
Can yoldaþýn, arkadaþýn
Ne karnýn aðrýr ne baþýn...
Giderek yükselen güneþ gibi
Isýtýyor insanýn içini dostluklar;
Dostluk, bað bahçe
Bakým, emek, sevgi
Gülen yüzü insanýn
Balkon çiçekleri gibi...
Þaban AKTAÞ
16.09.2017 - 11.01
Fotoðraflar: Þaban Aktaþ