BENİ BAĞIŞLA

Beyaz meleklerin yüzündeki nur,
Senin telve gözlerinden okunur.
Düþünce yere kanadýndan bir tüy,
Ne sonbahar kalýr bahçede, ne çiy.
En güzel þarkýsýný bir kuþtan duy.
Duy ki; sesi kalbimize dokunur.

Çaresiz kaldým bu akýlsýz baþla.
Seni seviyorum, beni baðýþla.

Karanfil kokuyor diye soluðun,
Pencerede mora çalýyor buðun.
Derviþler seninle erdi bu sýrra.
Nakþetti yüzünü geçmiþ asýra.
Hatýrýna düþersem ara sýra,
Aniden olsun bana yolculuðun.

Geçiyorum kapýndan bir telaþla.
Seni seviyorum, beni baðýþla.

Gün biter, mey biter; saki kalýrsýn.
Günahýn içinde haki kalýrsýn.
Denizde yürür ateþten kor daðlar.
Sular adýnýn baþ harfiyle çaðlar.
Mevsimler göçer, deðiþir bu çaðlar.
Bir sen þu ömrümde baki kalýrsýn.

Sanma deðiþir iklimim bir kýþla.
Seni seviyorum, beni baðýþla.

Söndü mumun ucundaki alevler,
Sana gelen yolumu kesti devler.
Þemaline büründü her renk-desen.
Savaþ yeri deðil içim, cenk desen.
Eþitsizliðe uðruyor, denk desen.
Kalabalýk oluyor sensiz evler.

Sana göçüyorum göçebe kuþla.
Seni seviyorum, beni baðýþla.


Sosyal Medyada Paylaşın: