ALÝ ÇETÝN
Nasýl da hafiflemiþ, kuþ gibiydi sanki
Son yolculuðunda
Ben tutmuþken salýndan
O bana ’ Aðlama!’ diyen
Tabutun içinden gülümseyen
Kara üzüm, zeytin gözleri;
-Nasýl olsa hepimiz gitmeyecek miyiz
Hem ben önden gitmeyi severim
Siz arkamdan gelirsiniz!’ dedi
Daðlarýn, yaylalarýn
Göç yollarýnýn unutulmaz lideri,
-Ne þakacý adamsýn sen Ali Çetin!"
dedim ona,
Ama bu kez þaka deðil, gerçekti
Gidengelmez Daðlarýna döndü
Son yolculuðuydu bu onun
Daðlar sevdi onu, o daðlarý sevdi
O daðlarýn çocuðuydu
Daðlar onu sinesine erken çekti
Dostlarýyla birlikte
Son kez derin bir ’Off!’ çekti,
Kör karanlýk bir kuyuya düþüp
Derin uçurumlardan geri dönmeyecekti...
Þaban AKTAÞ
19.09.2017 -10.58
...
En sakin zamanda
Bir fýrtýna kopabilir
Ayýrabilir dalý
Çýra gibi gövdesinden
Sökebilir acýmasýz
En saðlam gövdeyi kökten;
Alýcý bir kuþ sanki ölüm
Gafletimizi gözlüyor her an
Takmak için pençesini
Ýzler durur bizi gökten?!
Oysa sen ben hepimiz
Bir yandan ömür biçip kendine
Medet beklerken ottan çöpten
Hiç farkýnda olmadan
Bir yandan ölümü seçercesineyiz(!)
Ölçmeye biçmeye gelmiyor
Hiçbir kalýba sýðmýyor ömür
Eriþemeden menzile
Azrail basýyor birden zile!
Kimin ne zaman öleceði
Kimin kimi ne zaman ilk
Ne zaman son kez göreceði
Acýlarýný içe gömer gibi
Sevdiklerini topraða gömeceði
Hiç mi ama hiç belli deðil;
Alýcý kuþlar gibi simsiyah ölüm
Gece gündüz dolanýyor tepemizde;
Her an ölümü
Beklercesineyiz felekten...
Evdeki hesap yola uymuyor
Eleniyoruz tek tek
Düþüveriyoruz birdenbire
Göze görünmeyen elekten!
Kalbur üstünde tane
Biraz daha curcuna
Biraz daha gülmece
Biraz daha saðlýk
Biraz daha neþe
Biraz daha para
Biraz daha derken
Düþünürken kara kara,
Hasret kalýyor güneþe
Elenen düþüyor
Bir daha kalkýp
Yerinden doðrulamýyor,
Yaþamýn deðeri ancak
Ölüm ile doðrulanýyor!
Hayat maçý bu
Ýster istemez çýktýk sahaya
Attýðýn da yediðin de bol
Herkes kendi kalesini koruyor
Belki þansýn yaver gider
Top bir döner, iki döner direkten
Üçüncü de gol!
Yol ister düz olsun ister yokuþ
Bir anlýk gaflet
Koparýyor caný yürekten
O en büyük alýcý kuþ!
On Yedi Eylül Ýki Bin On Yedi
Beni yedi, seni yedi, onu yedi
Yarýn sýra kimin kim bilir
Ýnsan gafil olmasa
Gökteki alýcý kuþ kimi kurban edebilir?!
Þaban Aktaþ
18.09.2017- 10.27
KENTÝ SARAN SÝS
Daðlarýn sisi kente inmiþ bu sabah
Güneþ yine aralýyor penceresini ufuktan
Yine ötüþüyor kumrular
Sesler daldan dala, kulaktan kulaða...
Ýçimde hüzün, burukluk var
Ey hayat küskünüm sana
Tam güleceðim zaman, güldürmedin
Tattýrmadýn mutluluklarý doya doya...
Her gün yüzlerce yetim
Binlerce öksüz býraktýn ardýnda
Kimi benim ülkemin, tarihimin
Benim coðrayamýn çocuklarý
Kimi Vietnam, kimi Bolivya, Þili
Kimi Afganistan daðlarýnda;
Bunun için senden þikayetim!
Biliyorum, bu deðil doðanýn yasasý
Hiç kimse aðlamak için gelmez dünyaya
Ortaktýr her insanýn acýsý tasasý
Ýnsan insaný soymaz;
Puþtluklar var bu iþin içinde
Birazcýk vicdaný, merhameti, sevgisi olan
Kýyamaz cana, üzmez insan olan insaný!..
Niye dinmez insanýn gözyaþý
Niyedir baþýna yaðan bombalar mermiler;
O puþtlar ki bir ülkeden bir ülkeye
Tanklarýyla, tüfekleriyle
Savaþ gemileriyle, uçaklarýyla
Güdümlü nükleer füzeleriyle geldiler,
Yaþadýðýmýz tüm karmaþa bundandýr
Emperyalizmin kahpeliðinden
Kalleþliðinden, itliðinden,
Sömürgeci ruhundan, puþtluðundandýr!
Onlar savaþý, korkunç silahlarý imal ettiler
Silah zoruyla teslim aldýlar ülkeleri
Kendilerini pahalýya sattýlar
Ýnsanlýðý, bizi, hayatýmýzý ucuza malettiler!..
Oysa güne gülücüklerle
Yepyeni taze sürgün veren
Umutlarla baþlamak;
Bütün derdimiz, tasamýz bu?!
Okula giden bir öðrencinin sabah telaþý
Gözlerinde uyku mahmurluðu
Vaktinde derse yetiþebilmek
Annelerin yetiþtirebilmek kaygusu
Baþarmak azmi, sevmek tutkusu
Günün ilk ýþýklarýyla uyanýp
Yuvasýnda kýmýldayan karýnca,
Dalýnda açmaya duran tomurcuk
Bu olsaydý keþke açýnca gözlerimizi
Her sabah tek sorunumuz?!
Ey hayat;
Doyasýya güldürmedin,
Hep aðlattýn sen bizi
Üvey çocuklarýn mýydýk biz senin
Gülenlerin bizden farký ne ki?!
Güneþin doðduðu yere baktýk
Düþeni doðduðu yere býraktýk
Gözümüz yolda kaldý
Gönlümüz dalda,
Belki bir pýnar daha kurudu
Bir ceylan daha vuruldu,
Daðlarýn sisi kente indi bu sabah
Daldan dala seslenirken kuþlar
Kan aðlýyor içim;
Erken ölüþümüze seviniyor puþtlar...
Þaban Aktaþ
19.09.2017- 07.33