GECEYE DİLEKÇE *
Ay ýþýðý oyalý gece karasý;
Mahzeninde sýrlanan tortularýmý,
Ýpsiz boncuklar gibi dökmeye mecbur muydun?
Belki huzurla takaslanýrdý gam nidalarý,
Perçemine unutkanlýk, duymazlýk dizilirdi.
Saçaklarýma yuvalanan hüzünlerimi,
Durup durup yüzüme vurmaya mecbur muydun?
Sükûnetinin sesine aþk büyüttüðüm;
Bile bile þakaklarýmda gizemli sancýyý,
Mecbur muydun tebessümünü sürgülemeye?
Mecbur muydun kehribar gözlerimi,
Sürüm sürüm dehlizlerine sürgünlemeye?
Ah, iklimleri pervasýz gece;
Baðlanmadýk cemre kaldý mý yýldýzlarýna,*
Aðlamadýk kuytu, tenha bir köþe?
Söylesene, koynunda uyurken mahlukat,
Kaç kere,neye deðiþtim seni söylesene!
Biliyorum pususundasýn yürek batýnýmýn,
Tortularýmýn korkusu ayný gerekçe
Hiçe gitmesin kanýmla yazdýðým,
Gözyaþýmla mühürlü bu dilekçe.*
Hadi,masatla kör hançerini!
/Ansýzýn öldür beni/
Bile, bile, bile!
Özlem pala
* iþaretli mýsralar Sevgili Engin Badem’e aittir.Kendisine teþekkürlerimle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.