koklanmadan solan nice çiçekler açtý bahçemizde
her birinin vakti geçti
gitti..
yükümüz aðýrdý hep
kaðýttan gemilerde
velhasýl.. battý
ve her aþk gibi
bu da bitti..
..
dediðimiz anda,
solan çiçekler yeniden yeþerdi topraðýmýzda
kimi zaman baharda açtý
kimi zaman hazandý mevsim
battýðý yerden
kurtardýk o yükü
baþka bir elin yar’
yordamýyla
çünkü umut
yaþamak için tek sebepti
ve o sebep
bahanesiydi ömrün
gerçekler,
varsayým üzerine kurulan düþler
hepsi
azdan seçmeli sorular üzerine inþa etmekti saraylarý
ki
yýkýlsa bile
altýndan sað çýkabilmek adýnaydý bu çaba
ben,
kalbinin çekim kuvvetini keþfettim sevgilim
ama özür dilerim
formülü hiçbir yere kaydetmemiþim
sýrtýmý aðaca yaslayýp
dalýnda olgunlaþan aþk
düþsün diye kalbime
saf saf beklemiþim
o aðacýn dibinde.. öylece
sen,
bunu bilmiyordun
düþmek yerine koparýlmayý bekledin dalýnda
aðaca týrmanýp
bulmamý istedin kendini
keþke diyorum
çýkýp dalýna
tutunsaydým iyice
hatta kesseydim dibinden
düþseydik beraberce
sevgilim..tut elllerimi
varalým kýyýlara
bu umman bizim þimdi
k’aðýttan gemiler nerede ?