Hani var ya neredesin, derken bir köþe baþýnda Belki de yorulmuþ, kahveni yudumlarken bir kahvede Hayaleri süslediðimiz bir sevda yokuþunda Gökyüzünü izleyen harelenmiþ gözlerin vardý
Son saat çaldýðý anda, kollar düþermiþ yanlara Mor bakýþlar ardýndan ayrýlan hep hüzünler vardý Bir damla yaþ düþermiþ hani o sessiz dudaklara Nefes alýþlarýnda bile acý sükunet vardý
Henüz girmiþsen benli odana küskün hayalinle Koynunda uyuyan mazin vardý senli düþlerinde Yalnýzlýk kokan odanda serin bir rüzgar eserdi Duvarda asýlý salýncak gülücüklerin vardý
Nasýl oldu sensizliðim þimdi anýmsar gibiyim Yine de ben soðuk vedalara alýþýk deðilim Artýk yeter mi, iyiler de ölmesin kötüler de Þimdi gökyüzünde aðlayan beyaz melekler vardý
GünbatýmýerkenBehçetBük
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.