İncinmiş

Kimmiþ kimlerden imiþ,gönlündeki o konuk!
Hasretin gözlerimden öpecek mi birtanem?
Kader mahkemesinde aþk davacý ben sanýk!
Yüreðin yüreðimden kopacak mý birtanem?
’Senden’ emanet þimdi bir gönül var incinmiþ
Bensizliði kutsayan bil yâr’im ki in cinmiþ!

Þimdi kara gözlerin kimleri titretiyor
Sükût eden umudum hece’yle irdelenir!
Bir tesaddüftür belki kader aþk istetiyor
O esrarengiz gündüz gece’yle perdelenir
Kendime yararým yok sanada yararsýzým
Hýçkýrýk hançeriyle içini yarar sýzým.

Büzdükçe dudaðýmý akar hasretin kaný
Söz boðazda kördüðüm duygularým olur linç
Üzdükçe derinleþlir ruh evreninin yaný
Bu kalp senden vazgeçmez akýlda varken bilinç
Ben ki kimsesizliðe gebe kalmýþ anayým
Kef ol sarmala beni elif diye anayým!

Yanaðým gül kurusu dudak pudra pembesi
Elif’çe bakýþýnda sýrra kadem mim oldum
Hep ýzdirap emzirdi haçlý zaman memesi
Besmeleyle doðruldum hergüne tevmim oldum
Dilime düþer adýn inan baðrým yâr sýzlar
Cân’a canân olmuþum çekemiyor yârsýzlar.

Hatice A .H -Vuslâtý kelam
Sosyal Medyada Paylaşın: