YA SUSARSAN!..
Okyanusun göklere döküldüðü bir yerde,
Yollarýný kaybetmiþ sisli kayýklar durur.
Eylüllerin eline döküldüðü bir yerde,
Hüznü sükût edinmiþ þair sayýklar durur:
Ya susarsan, rüzgârý dinerse nefesinin,
Ya yýldýrým çarpmasý kelimeler biterse!
Ve zaman kýrarsa seçtiðim kafesinin,
Kilidini sormadan, gündönümü biterse!..
Niye üþüyor yüzün ve cemalin sönüyor?
Ayazlar ne arar ki Çukurova düzünde!
Endiþeli vakitlerin cemi bana dönüyor,
Denizinden korkan martýca gök/yüzünde!
Ýshak kuþuna kalsýn yaðmurlu tüm geceler,
Bana seher kuþlarý, sýðýrcýk vakitleri…
Ziyarette tenhalar, kalbimse yâr heceler,
Düþ eritir alnýmda zamanýn kirkitleri.
Orman gelir serçeye bir aðacýn içleri,
Attýðý taklalardan ayaða hiç düþer mi?
Bir önceki kendinden uzakta, birileri,
Ýshak tokadý yemiþ, söz ona hiç düþer mi!
Ne Toros kara küser, ne kar daðý aldatýr,
Sevgiyi kim öðrenmiþ çok papatya yolarak!
Arýlar çiçeklerden ne aldýysa baldadýr,
Allah’tan sonra âþýk, veren hiç almayarak!
Osman ARSLAN, 19.10.15, Ahlatlýbel.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.