Bir tarafým eksik gibi sanki sen yokken Konuþuyorum kendi kendimle bazen Kendi kendine konuþana ne derler bilirsin Öyle miyim acaba, diyorum ara ara zaten Ruhum, kiþiliðim herþeyim ellerindeyken Biliyor musun, artýk eskisi kadar güçlü deðilim Yoruluyorum seni düþünürken Pek de konuþmuyorum eskisi gibi Bilirsin eskidende pek konuþkan sayýlmazdým Þimdilerde hiç konuþmuyor gibiyim sanki Melekler izliyor gibi beni bir yerlerden Herkes kendi kendime konuþuyorum sanýyor Sonra bana bakýp gülüyor ‘‘ deli ’’ diyor Olsun, artýk umursamýyorum Martýlar konuþuyor mavi renkli yapraklarda Yaðmur yüklü ve hüzün dolu bulutlar arasýnda Kaybolmuþum sonbahar yaðmurunda Ahh þu deli kalbimde senin yerin bambaþka Hatýrlar mýsýn, hep hayal ederdik Hayatýmýzýn nasýl geçeceðinin düþüncelerini sonsuza dek Birlikte geleceðin keþfedilmemiþ ülkesine biner giderdik Sonra da asla elimizden gitmesine izin vermezdik. Yalnýz kaldým uðraþamýyorum Ayýn ýþýðýnda kalbimden, ince kapýnýnýn dýþýndan yazýyorum Çünkü acý ve hüzün hissetmekte yalnýz deðilim, Kendimi yalnýz ve çýplak bir kalemde sýkýþmýþ gibi hissediyorum Sanki acý ve üzüntü çeken ruhumu görüyormuþsun gibi Benim kim olduðumu yalnýzca sen biliyor, sen görüyorsun, Sadece belaya olan lanetim için deðil Ýtiraf etmeliyim ki seni her zaman güzel ve açýkça seviyorum, Ahh þu deli kalbimde olan bir yer var O da deniz aþýrý bile olan bir yer Anla iþte o tam da senin olduðun yerde Ahh þu benim deli kalbimde
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Müge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.