Unuttum Sandığım…

Yitip giden zaman deðil, bir ömürdü ömrün içerisinde neler saklýydý, bir bilsen. Yalnýzca sen gitmedin o ömürden. Belki de ben istemedim gitmeni.
Seni yolcu ettiðimden beri kalbimin kapýsýndan, ömrüme hapis ettim gelenler görmesin diye. Belki kýskanýrdý hiçbiri senin kadar sevilmeyeceði için. Madem yol almak istedin bende yol verdim sana. Kalbim küçük mü geldi? Sevgimin büyüklüðünden göremedin mi kendini? Neydi seni kalp kapakçýðýndan atlatan ve ardýna bakmadan kaçýran? Ben mi yüreðim mi sana eksiktim? Kendini mi çok gördün? Beni ne üzüyor biliyor musun? Nereden bileceksin? Bilseydin kaçar gibi gitmezdin. Yine de söyleyeyim, okursun da vicdanýnýn öldüðü yer sýzlar belki. Hadi beni sevmedin diyeyim, ya kalbim, kalbimde mi sana bir þey hissettirmedi? Ben deðil, seni o sevmiþti oysa. Onun hatýrý için gitmeseydin bari.

Yarým kalmýþ bir cümlesin artýk tamamlayamadýðým. Belli ki, bundan sonra da hiç tamamlayamayacaðým seni. Unuttum sandýðým, geçen sandýðýma baktým.
Seni nasýl güzel sevdiysem öyle saklamýþým sandýðýmda. Gidiþinle çirkinleþtirdiðin
Benliðini, güzel seviþimle hatýrlýyorum hala. Ben, seni güzel sevmiþim. Çirkin gidiþinle kirletmek istemem.

Cilt cilt kitaplaþtýrsam sana olan hislerimi, ciltler tükenir benim yüreðimde kalemim tükenmez. Söylediðim gibi sevgili ben deðil seni kalbim sevdi. Çimenlerini çiðnesende kalbimin, sana hep yeþil kalacak. Çünkü seni düþledikçe yeþilleniyor kalbimin her yaný. Beddua etmem sana korkma. Sadece içimin kuytu köþesinde o küçük kýz yetim kaldý. Hani, “az ötede oyna” dediðin. Onun adýna söz veremem. Artýk dua mý bedduamý eder onu da bilemem. Yaþanmýþ aþk hikâyesi bile sayýlmaz bizimkisi salýnda. Sen beni arkadaþça sevdin, bense seni sevgilice. Ýþte bu yüzden benim yaþayamadýðým tek kiþilik hikâyem. Tükenmiþ bir ömrün geç sevilen baharýydýn sen. Bahar da yaðmurda yaðdý, saçlarýma karda. Güneþli günlerim de yýldýrýmlar düþtü yüreðimin tam ortasýna. Düþen ve her yeri yakan kavuran… sonra ne güneþ doðdu oralara, ne de bahar geldi bir daha.

Beni ne sevindiriyor biliyor musun? Satýrlarýmý farklý bir gözle okuyacaksýn,
Cümlelerimin arasýnda sen olduðunu bilerek hatta. Baþkasý ise herhangi bir aþkýn,
Soldurmuþ olduðu yapraðýn kalemle buluþmasýný görecek ve öylece okuyacak. Kâh sitem
Dolu bir cümle olacaksýn kelimeler arasýnda, kâh sevginle taþan sözlerimle karþýlaþacaksýn.
Her gün seslendiðimde kalbinin duvarlarýna çarptý sesim. Aþamadým duvarlarýný yýkamadým
Ulaþamadým sana. Ya duymazlýktan geldin ya da saðýrdýn bana. Adýný haykýrdýðýmý duymadýn.
Kalemime sürülmüþ yüreðim. Dil susar tükenmeye yüz tutmuþ kalemim konuþur yüreðim adýna. Sayfaya saçýlýr duygularým. Ve þu an her yer sen, yazýlý bu sayfanýn. Kalbimin sayfalarý misali… Kýzgýnlýðýmýn içinde kýrgýnlýkta var sayende, bir tek nefret yok seni sevende.
Sana dair ne varsa sözcüklerin içinde. Belki anlarsýn kalbimi sen de en az ben kadar
Sevdiðinde.

Rukiye Türeyen!

Sosyal Medyada Paylaşın: