BALAYI

Bu gün bana düþen iki sözcük yar,
Birisi sitemdi, birisi efkar,
Biri kor ateþti, biri yaðan kar!
Kaldým ara yerde,neyle meliyim?
Ben kendi derdime, çare deðilim.

Ateþe mi yansam, girsem mi kara,
Yok mu beni çeken yukarýlara?
Bil, daha kolaymýþ çekilmek dara;
Kendi ellerinle kýrýp küpünü,
Çekersin sevdanýn uzun ipini.

Gelirler ki bir acayip teklifle,
Yaðmurlarda kuru, ýslan güneþle,
Doyur kursaðýný gel sen beleþle;
Sende yetim hakký nedir bilseydin!
Kýzgýn güneþlerde serinleseydin.

Ne acayip haldir, bu sitem kime?
Bir kayýt düþtüler, cep defterime,
Masonet kelepçe tak ellerime;
Yen içinde kalsýn kol kýrýlmadan,
Nasýlsa asarlar yargýlamadan.

Dað baþýnda duman duman bak efkar,
Dindirmez acýný onca yaðan kar,
Gidersin ardýndan sitemle bakar;
Orman gülü acý düþer petekte,
Bilmezsin sýzýsý kalýr yürekte.

Aldýrma bu dünya yandý yanacak!
Gelip omuzuna kuþ mu konacak?
Gözlerine tütsü, yarana býçak;
Sen alýþtýn çaðýr gelsin belayý,
Sana her þey, yýldýzlarda balayý...


Hayrettin YAZICI

Sosyal Medyada Paylaşın: