Babama Türkiye'den Haberler

Babamýn bir evi yok; çatýsý, penceresi hatta kapýsý da
Nasýl duruyor o daracýk, üstelik de çok karanlýk o yerde
Boylu boslu, kocaman adam; öylece hareketsiz, öylece sessiz...
Havasýz, güneþsiz o yerde yalnýz, tek baþýna korkusuz
Ne yapýyor aç-susuz, sýkýlmýyor mu hiç?
Neden demiyor ki: "kýzým susadým, koþ bir bardak su getir"
Yoksa hiç susamadý mý? Kim bilir beni göremediðinde, çiçeðinden istiyordur!
Bir bardak su deðil mi, yaðmurdan da isteyebilir!

Sahi, masasý da yok, kalemi, defteri, gazetesi, matematik kitabý da
Almadan gitmiþ; unutmuþ olmalý, þansa bak, problem de çözemeyecek!
Öðrencileri de gelmez artýk, kime ders anlatacak
Onlarca bilgiyle çok sýkýlacak çok, benim babam orada tek baþýna...

Mesleðine aþýk o deðerli öðretmen, o çalýþkan insan
Okumadan, yazmadan, eðitmeden, öðretmeden
Bilimden, ilimden, demokrasi ve laiklikten, tarih ve coðrafyadan
Yeryüzü þekillerinden, haritalardan, dünyanýn nasýl döndüðünden
Atatürk’ün dehasýndan, devrimlerinden, kazandýðý savaþlardan
Türkiye Cumhuriyeti’ni nasýl kurduðundan
23 Nisanlar, 19 Mayýslar, 30 Aðustoslar ve 29 Ekimlerin öneminden
Kýz çocuklarýnýn okumasý gerektiðinden
Kadýn-erkek eþitliðinden, çaðdaþ uygarlýðýn vazgeçilmezliðinden
Savaþla deðil barýþla, silahla deðil akýlla medeniyetlerin kazanýlacaðýndan
Aydýnlýk yarýnlar için aklý hür, fikri hür olunmasý gerektiðinden
Yargýnýn baðýmsýzlýðýndan, hak ve hukuktan, adaletten
Nasýl söz edecek benim babam, kýymetli öðretmenim!..

Eksikliðin büyük, yerin doldurulamaz, ey benim aydýnlýk yüzüm...

Ah babam ah! Dürüstlük abidem, ben seninle ne kadar özgürmüþüm
Ben seninle ne kadar büyümüþüm, ne çok þey öðrenmiþim
Ve ben seninle ne kadar zenginmiþim, ne çok güzellik toplamýþým
Þimdi sensizlik ve öksüzlük yaný baþýmda, ellerim boþ...

Merak edersin biliyorum ülkemden manzaralarý. Anlatayým:

Senden sonra saðýmýz-solumuz düþmanla doldu, hayat çekilmez oldu
Türkiye Cumhuriyeti’nde hainler, yaðmacýlar, gözü doymazlar, teröristler çoðaldý
Atatürk düþmanlýðýyla büstler, heykeller yýkýldý, kýrýldý, kitaplardan Ata’m çýkarýldý
Ormanlar yandý, seller, depremler, zarar-ziyan çoðaldý, ambarlar boþaldý
Tarým ve hayvancýlýk öldü, buðdayýn boynu büküldü
Et de, ot da, tahýl da, bakliyat da Avrupa’dan, ithalat baþ tacý...
Medeniyeti böyle yakaladý memleketim, kendi çiftçisini bitirerek
Kendi tohumunu yasaklý kýlarak, yok ederek, dýþa el açarak...

Elimiz kolumuz baðlandý, terör can üstüne can alýyor
Dilimiz susmayý öðrendi(!), güneþimiz çalýndý, yollarýmýz daraldý
Ve sen gittin ya babacýðým huzur da, sevinç de kalmadý
Barýþ unutuldu; kavgalar, savaþlar, yok oluþlar dörtnala...
Gün olmuyor ki gözlerimiz þehit haberiyle yaþ dökmesin
Gün olmuyor ki öksüz-yetim, biçare eþ, ana- baba feryat etmesin...

Son sözüm ne biliyor musun babacýðým?
Sen gittin gideli; güneþ yüzümüze bakmaz oldu, ay sýrtýný döndü
Yýldýzlar, gökkubenin diktiði siyah elbiselerle dolaþýyor
Anlayacaðýn, yokluðun karanlýðýmýz, zindanýmýz
Yokluðun en derin acýmýz, aç ve susuzluðumuz, bilgiden yoksunluðumuz...

Hadi hoþçakal, yatma vaktin geldi babacýðým.Saat 23:30
Uykunu kaçýrdýmsa ve canýný sýktýmsa baðýþla beni
Ne yapayým, bugün topraðý öptüðün gün 13 Eylül
Ayrýlýðýmýzýn sonsuz yýlý, kederimin ölüm yýldönümü
Týpký on bir yýl öncesi gibi acým taptaze, yangýným büyük
Ve ben seni çok özledim ve biraz da dertleþmek istedim
Sonsuzluðum, bitmeyen acým. Babam!..

Rukiye Çelik
Ankara 13 Eylül 2017...


Sosyal Medyada Paylaşın: