Sen gittin! Eylül hüznüyle bakakaldým ardýndan Aðaçlar yaprak dökmeye hazýr mý Bilmiyorum ... Ben yoklugunla boyun bükmeye hazýr deðildim... Sen gittin, tüm suç Eylül’ün...Kabahati çok ... Böyle kararsýz esmeseydi rüzgar, Kokunu alýp götürmeseydi yâr, Bende kalýrdýn... Þimdi koyu bir yalnýzlýk, Sinmiþ odama, genzimi yakar.
Sen gittin...Anlamsýz bir Eylül’dü Ben bende deðildim; peþinsýra savruldum bin parçaya daðýldým... Bilirsin sevdiðim, baþým hep diktir Ben yalnýz sana, yalnýz aþka eðildim ...
Sen gittin Yarým kaldý þiirler, yarým kaldý aþk ... Hiçbir þey tamam olmadý, senden sonra; Bardakta çayým yarým... Huzurda payým yarým... kaç çocuk sevindirdim, Ne adaklar adadým Bekleyiþler beyhude , Gönülsüzce anladým...
Eylül! ümitleri soldurdu... Eylül!.. hazin hazin öldürdü. Býraktý yarým . Tüm suç Eylülün, yârim Ben sana deðil, Eylüle darýlýr Eylüle gönül koyarým . ...
Ayþegül Bahçeci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül bahçeci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.