Ne bardaðý taþýran son damla oldum Ne de denizde, son fýrtýna Aklýmýn duvarlarýný týrmalýyor mantýðým Iþýða kör ... Karanlýða aydýnlýk... Ellerim umuda baðlý Yarýndan tezi yok, iki gözüm Döner belki devran Gün aðarýr Yükselir güneþ Erir dað baþlarýnda buz tutan karlar Söner içimizdeki Harlanan ateþ...
Paramparçadýr yürekler Yaðý eksiktir, lambamýzýn Yokluðun molasýndayýz Iþýk vermez... Yanmak ve yakýnmak nafile Hiç mi hiç karetmez...
Ýnsanýn baþlangýcý; Adem baba’ ya Sordum, yaratýldýn sen Kabil, Habil’i vurdu Bu nasýl oldu Girdi insanlýðýn içine Girdi içime Özünden çürüttü Özümden çürüttü Bir aðaç kurdu.../Es. 11.09.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ekrem SAYGI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.