Ýlk defa Bu kadar erken uyuyorum Bir komidinin üstünde beyaz perde Ýçli bir þiiri yazarken susuyor sol göðsüm de ölü güvercinler Uyurken baðýrýyorum duvarlara Bir gölgeyi ezberliyorum sanki Kaç dikiþ lazým bu þiire? Ya da kaç mýsrayý öldürüyor gece? Yataðýmda bir yabancý Durmadan bir yelpazeyi izliyorum Bir kadýn daðýtýp duruyor kýzýl saçlarýný aynada Sonbaharý alýp gelmiþ adý Eylül
Kaç ah lazým bu þiire? Dudaklarým da izi kalmýþ hasretin Göðsüm’de kurþun yarasý hüzün Sabaha erken kalkýyorum Naftalin kokulu sandýðýmda beyaz bir örtü Durmadan ölümü hatýrlýyorum Geçerken üryan mavisi bir deniz üstümden Yaþamak niye sanki? Kaç þiir diktim Kaç mýsra yorgun düþtü bir çizgi gibi delik deþik yüreðimde
Unut demiþti þair Unutulmuyor Kalýyor bir köþede yanlýzlýðým iz gibi Susuyor ellerim Ve kalbim Susmak Ne muhteþem þey
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.