Sen yoksan bu güneþ neden hep bir yüreðimi ýsýtma çabasý içerisinde Yýldýzlar sarmýþ gökyüzünü, sanki senin matemini tutuyorlar hep birlikte Yapraklar dökülürken tane tane, dokunsan yüreðime, tutsan ya ellerimi Bir gül misali sana açsam gözlerimi ve sende kapasam yüreðimi
Yine bir eylül akþamý güneþ batarken sen doðuyorsun yýldýzlar arasýnda Sanki yeryüzünden semalara yükseliyorsun damla damla Yavaþça fýsýldýyorsun kulagýma ’sevdiceðim’ diye haykýrýyorsun Göz göze gelmeye çekindiðim nurum, arkamý döndüðümde sen yoksun..
Eylül akþamlarýnda, içimi yoklugunda kurutan bir yaprak misali Her adýmda her nefeste yokluðunu yaþýyorum adeta gölgem gibi Hüzünlü bir sonbaharda ,bir eylül akþamýnda sevmiþtim seni Her sardunyalar çiçek açtýðýnda Ve yaðan yaðmur eþliðinde sen gelirsin aklýma...!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Servet Kaan Güldü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.