EDEP YA HU
El, dil, beli tutmanýn acabasý aceptir;
Bu bilmece, bilenin irfanýna neseptir;
Varoluþ etiðinin estetik bilgisini,
Akýl kalbe danýþsa, el-cevap, o, edeptir...
CEFANIN SEFASI
Ýnsan Bezmielesti gece gündüz anmalý;
N’eyken ney oldum deyip aþka kanatlanmalý;
Dünyalýk her sýkýntý son gürlüðe basamak,
Gerçek mutluluk uman cefaya katlanmalý...
HATTI ZATINDA
Ruhum aklýma rehber, içe bakýþ gezeli,
Bildim ki, o nutfemiz ebediyen ezeli;
Ondan tecellilerle her varlýk ayrý kitap,
Kâinat baþtan sona zatýndan hat bezeli...
* Hat: 1. Çizgi, 2. Güzel yazý.
* Beze: Nakýþ.
ÞAÝRE
Dinleyeni durular ar bezini çitmeden;
Ilýk endam uyarýr öteleyip itmeden;
Gurbet umuru görmüþ O bercestelik Sultan,
Sataþan diken dili, koparýr incitmeden...
FATÝH EMSAL
Bizim torun bir âlem duvarlarda yürüyor;
Adaþýndan el almýþ, denize at sürüyor;
Türk olmanýn gereði, hayvanat bahçesinde,
Öksüz fil yavrusuna, biberon emziriyor...
PÝR EFE
Gençlik ve orta yaþta insanýn kaný kaynar;
Çaðýmýzýn mihengi, yüzü geçgin pir tavsar;
Bunu ispata teþne doksanlýk delikanlý,
Mobilet üzerinde çökertme zeybek oynar...
ÝN DE GÖR
Sarkýtlardan damlamak insanýn naturasý;
Örneði doðada var, ender dikit mirasý;
Yeraltýnda sýr cennet ve düþünürsek ibret,
Trabzon ilimizin Düzköy Çal Maðarasý...
HAM KARPUZ
Her çile baðýmlýsý bedenen arýk olur;
Bel dolaðý kefenlik namazda sarýk olur;
O cefa hamalýna kýyasen þen ve þakrak,
Gamdan azat þalaðýn nefsi kabarýk olur...
* Sala: Namaz.
* Þalak: Ham karpuz.
NE ÇIRAK NE DE KALFA
Boþ gezenin dilbazý lafla camekân yalar;
Çalýyý kim dolaþmaz er geç beynine dalar;
Kitap fuarlarýnýn ýskarta tezgâhýnda,
Âmâya roman satýp ahraza kaset çalar...
DAÐLI YÜREK
Yolgeçen haný derler, aþka mazhar Hancýsý;
Yüreðine köz dökmüþ sýr sevda yabancýsý;
Muhabbet meclisinin bülbülünü her gece,
Ter figan çiletmekte gül dað’ýnýn sancýsý...