Piya 2
Ruhumda uzak bir kent soðuðu
Yokluðunun ertesi günü gibiyim
Senden kalan ahlar yamaladým kalbime
Ucu yanýk satýrlar
Bir de hiçbir zaman öðrenemediðim hoþçakallar
Hiç geçmeyecek þeyler var hayatta
Hiç iyileþmeyecek hayaller insanýn omurgasýný kanatan
Yara bandý döþedim düþlere açýlan yollara
Artýk bütün umutlar çok derin yaralar taþýmakta
Insan kendinden ne kadar uzaða kaçabilir piya
Bak nasýlda geçiyor zaman
Can da eskiyor artýk
Kederden yýrtýlýyor göðüs kafesim
Ve yaþamak
Ölümcül bir kalp aðrýsý oluyor
Hiçbir yaþama sýðdýramadýðým acýlar var ardýmda
Bir de hayatýn sol cebinden çaldýðým kýsa metrajlý basit mutluluklar
Ihanetin kanlý tarihinde gördüm
Soðuk ve kirli yüzleri
Ve tanrýnýn kanayan ellerini
Kimseler sevmeyecek bir daha gülüþlerimi
Baðýþla
Ve ne olur göm artýk hüzünlerimi
Göm ki yüzleri silinmiþ suretlerin ardýndan doðurabileyim kendimi
Þimdi
Son bir defa daha tut ellerimi
Genzimi yakan acýlar için
Kursaðýmda duran aþklar
Ve kýrýlmýþ bir ayakla sek sek oynamýþ gibi yaþanan sancýlý günler için
Özür dilerim piya
Belki birgün son bir kere daha sarýlabilirim boynuna
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.