Gel ey sevgili Yokluðundan verem oldum Gülüþünü al da gel
Ey Sevgili Bekliyorum, dayanamýyorum Yokluðunla baþ edemiyorum Ellerimi özlemiþ de gözlerimi özlemiþ de Derdimden hasta olmuþ de Gel de derman ol derdime
Gel sevgili Düþsem de gözlerinden Yollarýma düþ gel Bensiz oralarda dikenlerin üstünde de gel Geceler zindan olmuþ ona de gel Hayata küsmüþ küsmüþ de Yaþamýndan, içtiði sudan tat almýyor Sunulsa ona cennet bakmýyor Fezadan çýkýp gelsen de gel Yaðmur ol gel kurumuþ topraðýma Rüzgar ol gel bulutlu gökyüzüme Güneþ ol gel karanlýk evime Götürdüðün yarýmý yarýnýmý da al gel
Gel ey sevgili Býraktýðýn yerdeyim Istanbul huzur vermiyor Vallahi sanki denizi birikmiþ gözyaþlarým Taþý topraðý diken Gün geçtikçe beni bitiren Erim erim eriten Gelde ölmeden muradýma erem
A Haluk Fidan / 7 Eylül Per. 2017 / 08:27
Sosyal Medyada Paylaşın:
A. Haluk Fidan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.