Demistiki;" beni yaþamak; ateþe atmaktýr kendini çýra niyetine."
Dedim ki; tutuþacaðý varsa insanýn çýra olmaya gerek yok o yangýnda kül olmaya razýyým.
Böyle baþlamýþtý masal
Sonra seven sevdiðiyle giden gittiðiyle kaldý.
Ne yanan oldu ne de ateþ olup yakan...
Hepsi bir kaç aþk dizesinden ibaret kaldý tarihin geçmiþ anýlarýnda...
Ve anýlar
Gün geçtikçe geçmeyen zaman dilimlerinde lime lime etti yüreði
Kendini kandýrmalar cabasý kaldý heybesinde mecnunun
Þirin þiirin faslý hiç deðildi.
Daðlar koynunda saklamýþtý ormaný çöl görmekti mecnun ki...
Halbuki, bulutlar yaðmur olmaya yeterdi
Sebepsizdi bunca gözyaþý
Kuyu Yusuf’u istemiþti
Farzet ki ben de seni
Kuyu Yusufsuz kaldý ben sensiz
Zindanda Yusuf’un duasý olmak istemekti benimkisi
Sen zindaný seçtin
Ben seni...
Kalk hadi
Bitsin masal da hüznünü bulalým günün
Günahýndan öp beni bu boþluklarýn
Boðulmaya baþlarken cümleler gözlerinde
Sol yanaðýnýn gamzesine göm beni sevgilim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.