GÜLÇEHREM ( 4 )
Çok nimeti býrakýp,can diyerek yaslandý.
Yaklaþýp yuva kurduk,yürek öyle uslandý.
Gönlümün Asena’sý,sanki diþi aslandý.
Aslanlýkta ustaca,Gülçehre’min KOZLARI
Kýrýlýp-üzülürken,birden ters lale olur.
Bulutlu günlerinde,küstüm çiçeði kurur.
Ok gibi kirpikleri,dikenli kaktüs vurur.
Vurdukça hüzünlenir,Gülçehre’min ÖZLERÝ
Ýncinip-incitsekte,bazý-bazý darýldýk.
Hiç bir þey yokmuþ gibi,sým-sýkýca sarýldýk.
Zaman çok þey öðretti,kýrýlmaktan arýndýk.
Arýndýkça çözüldü,Gülçehre’min BUZLARI.
Öyle þirin candandýr,hanemdeki o sümbül.
Sýrrýma sýrdaþlýðý,yaþamda bize ödül
Ýki tane er verdi,bir tanede konca gül.
Güller kadar önemli,Gülçehre’min GÝZLERÝ
Hanýmdýr-helalimdir,ömrü billah ahtýmda.
Sýrça köþke kurulup,oturtmuþum tahtýmda.
Sultanlarýn sultaný,baþtacýmdýr katýmda.
Katýmda aðýr okka,Gülçehre’min TEZLERÝ
Zaman çok çabuk gecip,yýllarý bir bir yýkar.
Ömür yapraðýmýzý,hazan yaðmuru yýkar.
Torun-torba ayalim,yýpranan resme bakar.
Baktýkça gonca açar,Gülçehre’min GÜZLERÝ
______//______ KURBAN SARCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.