AŞKI SİNDİREMEDİN...

Yokluðunda gözümün yaþý hiç kurumadý
Gelip de þefkatinle, hüznü dindiremedin
Gönlün sevgi doluydu, gönlümü saramadý
Sevmeyi bilmiyorsun, aþký sindiremedin

Ben razýydým oysa ki senle kahýr çekmeye
Sevdamýn çiçeðine, yüzüm suyu dökmeye
Gözlerine ömrümce özlem ile bakmaya
Düþlerimdeki beyaz ata bindiremedin

Gönlümün muradýydýn, eksilip gittin çoktan
Vuslat hayalmiþ þimdi firaka ittin yoktan
Sabýr dilemek düþtü, aþký yaratan Hak’tan
Siteme doydu dilim, þükr’ü andýramadýn

Kuþlar yuva kurarken, bizim yuvamýz nerde?
Ayrýlýk var kapýda, hasret ise heryerde
Sesin duyulmaz oldu, araya çektin perde
Hânen herkese mesken, beni konduramadýn.

Eylülün hüznü vurdu, bu aþkýn kaderine
Ayrýlýk eþmiþ, bildim! Ölümün kederine...
Caným versem yeter mi? Sevdanýn ederi ne?
Sînemi yaktýn amma, aþkla söndüremedin.

Ayþegül Bahçeci
Sosyal Medyada Paylaşın: