Mor daðlarda pembe karlarýn eridiði günlerde, Sen kalbime düþen ilk cemreydin. Gözlerinin o ýþýklý rengini Denizin aksinden almýþ gibiydin.
Hava yaðmur toplarken Nisan bulutundan, Kýr menekþelerinin kokusu eserdi dudaklarýndan. Gökyüzüyle engin arasýnda martýlar uçuþurken... Kalbindeki sevgiyi yansýttýn gözlerinden.
Uzayan günlerle uzadý sevgimiz, Hep bu emeller ile tutuþtu ellerimiz. Sana ne oldu birden...Soldu gönül bahçemiz, Sevmek ve sevilmekten bahtiyardýk ikimiz!
Dedin ki : "Aðlama, dayanamaz yüreðim" Benim gözlerim derin, boðulursun sevgilim Gözyaþýmý silerken titriyordu ellerin, Hiç anlamý yokmuydu ettiðin yeminlerin?
Hâlâ veda busenin alnýmdadýr ateþi, Gözlerim yollardadýr terkettiðinden beri, Sen de sevdin biliyorum! Döneceksin bir gün geri... Yaþaracak gözlerim, sunacaðým sadýk kalbimi ! Sosyal Medyada Paylaşın:
Esin Celik Karayeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.