ökçesindeki baðcýklarýndan asýlýydý yoldan yanda köþe eðrede “geçi gönü”nden bobamýn çarýðý ebem “ha bi yadiðer” diye uzadýnca mertekler atýlýkana Melid Usda mýhlayývýdý eðrenin en ucuna" “-hinci çarýðý keyen bilen mi ðaldý” “-nazar boncuðu kimin eðresinde?” ha? bir de hiç “cizme” olmadý gitti bizim evde eðrenin en ucunda bir tosbaða yavrýsý kurusu ipinde de iki deve boncuðu eyatlý bir yel esse savrulur “gýldýr, gýldýr” sallanýr durur imamesi iki “gök boncuk”, “nazara birebir”, “gök-göze eyi gelir” “Allah gök gözlülerin nazarýndan emin eylesin” diye tüm dualara “Amin” der, elimizi yüzümüze sürer içimizden bildiðimiz her duayý okurduk.. hemi de kaþlar kerre!
agamdan bana intikal ettiðinde taha do(ð)rusu, ona yenisi alýnýnca artýk benim olan “yirik papba” ya týð, piz ve mumlu iple özene bezene yorakla yama dedemde kimbilir daha ne hünerler vardý müstamel yoraklý, acanta oldu! “yesyeni meh bakalým aðða” diye keyf baðýþladý “agayýnkýndan gabadayý hemi” inandým, itiraz aklýma gelmezdi sýký-sýký tuttum, ayaðý kýrýk keçinin boynuzunu debelendi kaale almadým, yerli goyvumadým.. içim gitse de beðirmesine aldýrmadým o mýh sandýðýnýn yan tahtasýynan seyikledi çapar yazmýþýn arka bacaðýný ve imtam devam etti “kimin ümmetisin”, “kimin zürriyetisin” “-aðða” dedi “hu an etibarýyna(n) senin yetimlik-gopillik bitti adamakýllý; böyüdün ga(y)ri” hakkaten o gün büyüdüm çelimsizliðimi unuttum, kasaldým.. yorak yamalý pabuçlarýmla eþkere birkaç numara böyükdü amma O; “seneye de keyersin” deyicekleyin.. avundum.. parmaklarýmý büküp, kahýna basarak “tarrýk-turruk” sürüdüm. gardaþým uçun örkenle eðreye çuncak; bana da söðüt dalýndan at” düzüverdi, halý ipinden gemli “daahh” dedim, yarýþa götürdüm çoktan süngerli dona, askýlý pontura terfi etmiþ akranlarýmýn yanna el sýrasýnda, güya; söðüt dalýndan da olsa; atý olan yeniyetmelerden olduk özenir durudum ne zamandýr ne aðaç, ne günyaðsalayan, ne topuk, ne tel tekerli araba, ne fýrfýr, ne cýrcýr, ne de ötekiler gibi týmýlý býçak gemi azýya almaz mý “deynek düldül”üm atbaþý olmayý býrak, en arkaya galsam da aðzýmda "gopuduk, gopuduk.. gopuduk" sözde nal sesleri eþliðinde dört nala sürdüm..
annaçdaký gonþu evde iki mes lastiði vardý Köse Memedinen Ümmüce Çoban Ýrbemin pappasý yazýn toz-toprak dolu kýþýn çizmesi çamurlu omzunda ýslak kepenek cabasý afyon çapasýnda aðýzdadý, feskilenli þerbet içtik niþanýnda o sene harman sonu ikindin geçeni bi cumayderneðinde tek tüfeð atýldý, söðeden saçaklarýna mýhlanan sýrýk ucunda bayrak asýldý Terzi Hasan dikiþi Ay-yýldýzlý lokum-püskevitden hanýmbudu, cýðaralar kulakta devrisi ðün davul zurna; görsen bi! ortalýk nasýl þenlendi, bir mes lastik daha geldi gonþuya meþin, dabaný kösele topuklu “gacýrt gucurt” ses çýkarýr her sekiþinde cangýr-cungur "beþibiryerde" minder, kýrlent, hasýr yastýk; sandýk her þeyleri “cedit yeni”.. Esme Ðelin daha; o Macargýzýnýn evindeki mavi laylom pabuçlardan giymedi.. ahýra, aðýla inmedi. süpürmedi, yemlemedi, saðmadý Halýcý Memet’den ödünç alýnmýþ “baþlýk” gelinertesinde; kekili, zülüfleri kesildi ve evlerine halý dezgahý geldi.. direzi gerildi, mengene kuruldu; Esme Ðelin er kalktý, halý dokudu günboyu modele baktý düðüm attý “küt” “küt” “küt” kirkit vurdu peynir, yoðurt çalmadý, aþ piþirmedi beline inen sekiz belik saçý bir daha örülmedi
ýsdar çözüleceðdi evde; seneye ðaldý, cevizlerin altýnda; hasýr yarým ikindin geçeni seðirtdim vardým “sen get, bireþden gelceðmiþ de” dedi umurumda olmadý, diretdim yapýþdým goyvumadým bobamýn golunu, Gökçe’nin gayfada her zaman ki ezberim “ebem ünneyo”ya, aldýrmayýnça “anamýn böbee olmuþ” diye celallandým emmiler gülüþtü, “olan mýýý, gýz mý?” çinzimi çekdim gonuþmadým domuþtum, gaþlarýmý çatdým, garardým sovuk oraleti iþmedim kimselere bakmadým, aldýrmadým, eve geldik bobam merdimene ayak basmadý, dama çýkmadý ahýra yöneldi.. mallara bakdý ben de eve giremedim dam baþýnda bobamý bekledim “iki eli ganda da olsa, her zaman etiþirdi “geliiinn boþaldýn mý gý?, mubareð ossun” deyelek geldi “ha hunu bi yeyvireydin ýscacýk” dedi bi tek Goca Halam sahýnnan pelte getirdi anam önþe bana yedirdi.. galkdý Okarý Çeþmeye suya ðetdi “yengattan aga olmuþuyun” “papýcým dama atýlmýþ” “o ðelin olu(r)kana atbaþý dutarýmýþýyýn” “onu satýp bana gelin alcaklarýmýþ” “gýz” demeselerdi yeterdi..
gün gelip bizim eðreye de bayrak asýlýnca kýna yakýlacak sarý saçlarýna iki yannýnda ayna kepezinde yedi renk poçu allý mavýlý “tuð”un “tavýktüyü” elinde pembe laylom “gelingülü” ben de kösele tabanlý mes alacaðým sana ama eve halý tezgahý kurulmayacak asla ne seninkilerin, ne benimkilerin adý çocuklarýmýza anam anasýnýn adýný goydu da n’oldu “bi Allahýn gulundan gabil” görmedi “Dudu” bobam öykünüp bir radyo sanatçýsýna “ne demekse?” ezenne seslendi gulaklarýna “Nejla” goymuþtu böbe(ði)mizin adýný küçük kardeþime göre de “cezla” “an-na, bob-ba” dedi bir de “püm” dedi Nejla bebiþ bir sonrakine de “Gülcan” hazýrdý “Nejla-Dudu?” deðmedi yaþýna anamca; “nazar” deðmiþ gapgara uzun saþlarýna parýl parýl gülen gözlerine ebem “bi ðurþun döküvermedi” nedense gara yundan “beþ þiþ”le örülen güçcücük çoraplarý babamýn baþ yastýðýnýn içinde bir de çapýtla baðlý bir bukle saçý kim bilir daha neler vardý içinde o yastýðýn muradým…; muradým? bitecik sen’din! oysa sen; þehre gelin olma sevdasýndaydýn sen gelin oldun ben elin! canýn sað olsun!
DÝPNOTLAR ökçe: ayakkabýnýn arka kýsmý eðre: toprak dam ve çatýda mertek(yatay dikme)lerin duvar dýþýnda kalan kýsýmlarý, yerli : ol gör, bir türlü, asla, mümkünü yok fýrfýr: pervane cýrcýr : çember týmýlý : sapsýz býçak acanta; yeni, yesyeni, yepyeni, ilk el, eldeðmemiþ, kullanýlmamýþ. seyik: kol ve bacak kýrýklarýnda kemiðin doðru kaynamasý için yanlara konulan tahta, atel. Cumayderneði: Perþembe püm: sucedit: yeni, kullanýlmamýþ, kýz eli deðmemiþ goca hala : büyük hala örken: örülmüþ ip, halat çuncak: salýncak
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.