BABA DESEM SUSARIM

Bir mezarýn baþýnda hýçkýrýp aðladýn mý?
Akarken gözyaþlarýn yaraný daðladýn mý?
Dilinden “GEL” diyecek sözünü baðladýn mý?
Yok arkadaþ diyorsan halimden anlamazsýn;
Yaslandýðým daðýmdý desem de inanmazsýn…

Geldim diye seslenip oydu kapýya vuran;
Sýrf bizlerin uðruna oydu çalýþýp duran;
Her bayram öncesinde baþköþeye oturan;
Öptüðüm eller varya senin gibi kokmuyor;
Hiçbir hasret canýmý senin kadar yakmýyor…

Ah o nisan sabahý ah o nisan sabahý;
Dilimize nakþ etti türlü türlü her ahý;
Sustursam da gönülde zikir çeken eyvahý;
Boþluðun dolmayacak kadar büyüktür Baba;
Sanma ki zahmetlerin gönlüme yüktü Baba…

Anama baba derim yokluðunu aratmaz;
Gündüzler gece olur yine uykuya yatmaz;
Seni deðil bir þiir milyon þiir anlatmaz;
Baþýmý okþayaným baðrýna basaným yok;
Buram buram düþüme gelerek esenim yok…

Yine bana kederler yine bana gam düþtü;
Yine hasret kuþlarý düþlerime üþüþtü;
Neþ’e darýldý artýk mutluluk çoktan küstü;
Efkarýma dur demez yine soðumuþ çayým;
Seninle bir bütündüm sensiz paramparçayým;

Tesellidir sabrýma duvardaki o resmi;
Ondan yanýktýr sanki yüreðimin bir kýsmý;
Dört harften ibarettir iki hecelik ismi;
“BABA” desem susarým, kurur dilim damaðým;
Yangýn yeri gönülde ne gül kalýr ne baðým…

Ali ALTINLI – 03.09.2017
Saat: 21:45

Sosyal Medyada Paylaşın: