Þimdi Nerden baþlasam sarmaya, Su sýzdýrýyor kabuk tutmayan yaralarým. Öylesine öfkeliyim ki geçen zamana Onlar výz geliyor bana. Önceden olsa aðlardým. Baðýrýr, çaðýrýr, Kýrar dökerdim. Bu suskunluðum hiç adil deðil. Ah’larý mý derin bir kabuða gömdüm. Eylülün sararmýþ hüznü kaldý yüreðimde. Ben öyle uzun mektuplar yazmayý da çok sevmem. Yaðmuru severim, Sonra kuþlarý. Sonrasý açýk saçýk sarý bir gök kuþaðý Yamalý bir hayat geçiyor üstümden iþte. Takmýyorum eskisi gibi. Hani anlayacaðýn Dokunmuyorum olur olmaz papatya yapraklarýna. Düþünsene, ya üþürse yanlýzlýk Kýrýlýrsýn diyorum kendime. Susun! Göz kapaklarým aðýrlaþýyor Sonra kalbim. Üþüyorum Sonrasý olmayan bir sabah...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.