kalp
aþka acýktýðýnda
baþka bir kalbin açlýðýnda
doyurup
doyar..týka basa
iki aç
anlar açlýðýn halinden
ilkin çorbadan baþlanýr
böyle sýcak ve içilesi..hüüp diye
çoðunlukla gözler ya da kýsa sözcüklerdir
kur yapan aþka.. iyi gelir
sonra ana yemeðe gelir sýra
uzun ve keyiflice sürsün diye
herkesin kendi damak tadýna göre arayýp
bulduðunu yer
k’aþýk sesleri karýþýr aþk sofrasýnda
umulanlar tükenir
ve sýra tatlýlara gelir
burayý geçiyorum..
nihayetinde iki tok
sapa gelmekte güçlük çeken bir ipin bahanesiyle
karýþtýrýrken diþleri arasýnda kalan aþk kýrýntýlarýný
önce kalkanýn
sonraya kalana dona kalsýn diye ardýnda
ben yedim Allah artýrsýn
sofrayý da kuran kaldýrsýn gibisinden
yöresel aðýzla laf olsun babýnda
bir kaç kelam eder
aþký yazan o kalemi kýrarken
bunlar normal aslýnda
açlýk
bastýrýlmýþ bir duyguya evrilmiþ
baþlayan bir þey
beraberce bitmiþtir
zor olan þu;
ayný sofraya oturup
birinin erkenden doymasý
ya da
doymadan kalkmasýný gerektirecek bir þeyin olmasý o sofrada
veyahut
doymuþ gibi yapýp
belli etmemesi açlýðýný
yokla kalbini þimdi
aç mý
tok mu
yoksa yokluðun þiþkinlik yaptýðý geçici bir tokluk mu
bana soracak olursan eðer
haydi
sor sor :)
tamam sordun saydým,,
kronik bir açlýk benimkisi
doydukça daha çok artan bir açlýkla
aþýðým sana.