ÖĞREN ÇOCUĞUM (2)
Olmasaydý olmazdýk dünde, bugün, yarýn da
Ateþlere atýlýp kavrulmuþtuk çocuðum
Müptelasý olmuþtuk zulüm ve efkârýn da
Kül misali havada, savrulmuþtuk çocuðum
Emperyalist deyyuslar bizleri köle bilip
Þeref ve namusumuz ayakaltý edilip
Tutunduðu yerlerden tüm kökleri kesilip
Ulu bir çýnar gibi devrilmiþtik çocuðum
Huzurla yenilecek aþ kalmadan kaþýkta
Gelecek güne umut belenmeden beþikte
Kapý, baca, bahçede, pencere ve eþikte
Çakal ve sýrtlanlarla çevrilmiþtik çocuðum
Gökte yýldýzlara eþ, hep öyle kaldýðýmýz
Geçmiþte dünyalara namýný saldýðýmýz
Asýrlarca övünçle sahibi olduðumuz
TÜRK’ün öz kimliðinden evrilmiþtik çocuðum
Nasip kýlýnmasaydý “O” emsalsiz *ER*-*ZADE*
Kimse demezdi bize beyefendi, beyzade
Hükümranlýk, özgürlük olgusundan azade
Çirkefin hamuruyla yoðrulmuþtuk çocuðum
Onu bahþetti TANRIM, TÜRK’ün eþsiz ATA’sý
Ebediyete kadar nur içinde yatasý
Halen saygý duymakta dünyanýn beþ kýtasý
Biz onun sayesinde onurluyuz çocuðum
TÜRK olarak kalmaktan gururluyuz çocuðum
30.08.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.