tutulmayý bekleyen söz’sün içimde
bakýþlarýn ýslak
imzasýdýr kalbimin
ve aþkla b’akan her gözün seyrinde
görülmüþtür.. mektubun
bulutlar
ateþimizi fark edip
yangýn merdiveni indirirken göðünden
ve ayaklarýmýzý yerden keserken düþler
nezaket kuralý gereði seni öne alýp
ardýndan çýkarken o merdivenden
eteðin zilleri çalar
serinletirdi fýrfýrlarý
göz açýp kapayýncaya kadar
göz kýrpmasý yok mu
her karesinin fotokopisini çekmek
kýrmýzýnýn en ateþli tonunu veriyordu düþlerime
hikayenin sonrasý tekerrür olur þimdi
zira biliyorsun
senden kalan bakiyeyi..
kalbimi koruma kanunu mu çýkardýn
bilmem
ama ayrýlýðý tedavülden kaldýrýp
mesafeleri kýrpýyorum þimdilerde
elde kalanlar
avucumu yalatsýn istemiyorum
tamam yalan söyledim
hayýr doðru
yalan..