ZAMAN VE ÖMÜR (347)

ZAMAN VE ÖMÜR (347)

Aslýnda çok hýzlý habersiz akar.
Gittiðinden bilgi vermez kimseye.
Birilerini de ardýna takar.
Hiç durmadan gider sormaz kimseye.

Bur da zikredilen zaman ve ömür.
Bütün bu olanlar haktan bir emir.
O hep devam eder ömür tükenir.
Dünya bile onun kalmaz kimseye.

Onun ne yazý var ne de kýþý var.
Güneþe aldýrmaz ne yaðýþý var.
Gece gündüz ayni bir gidiþi var.
Dost olmayý bilmez varmaz kimseye.

Aslýnda yolculuk uzun olsa da.
Yolsuz mekanlarda yaya kalsa da.
Yalnýzlýðý kendi ile bulsa da.
Kast olayým demez dolmaz kimseye.

Hani bir söz var ya, zamansýz olmak.
Yine bir söz daha, zamaný bulmak.
Olmuyor ki, giden zamanda kalmak.
Ýçinde býrakýr salmaz kimseye.

Öyle bir akýþ ki, der Zayi Ozan.
Yol ve yordamý da deðildir bozan.
Ta geçmiþten güne ha bire yazan.
Amel defterinden demez kimseye.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 27/08/2017 Pazar
Yayýn : 28/08/2017 Ptsi.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1113992/

Sosyal Medyada Paylaşın: