YAR BENİM GÖNLÜM (348)

YAR BENÝM GÖNLÜM (348)

Bir güzel sevmiþim vazgeç dediler.
Bundan aðlýyormuþ yar benim gönlüm.
Sevme daha diye yemin verdiler.
Kara baðlýyormuþ yar benim gönlüm.

Sevene hep böyle, böyle mi derler.
Gönüllere neden keder ederler.
Daha ötesi var, kin de güderler.
Köze düþüyormuþ yar benim gönlüm.

Sevda çiçekleri erken solunca.
Baharlarla yazlar geçer solgunca.
Mevsimsiz hüzünler ruha dolunca.
Güze dönüyormuþ yar benim gönlüm.

Güz hasat zamaný kalbe girilen
Aþkýn deryasýna düþüp sevilen.
Sevgisiz sevgiyle bolca övülen.
Kýþa giriyormuþ yar benim gönlüm.

Zormuþ nazlý yardan ayrý kalmasý.
Ayrýlýða raðmen cevap bulmasý.
Gör Zayi Ozan bu aþk tutulmasý.
Bahar arýyormuþ yar benim gönlüm.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 28/08/2017 Pazartesi
Yayýn : 29/08/2017 Salý
www.edebiyatdefteri.com/siir/1114166/

Sosyal Medyada Paylaşın: