KENDİNCE

KENDÝNCE


Dün bir ýþýk yaktým karanlýðýn ortasýndan,
Aðustos sýcaklarý aðlýyordu.
Kavuruyordu her birimizi,
Aðustosunda bir havasý vardý hani...
Kendince...


Bugün aðlamýyorum dedim.
Ýnsanlýðýndan çýkarýyordu hayat.
Baðýrmak haykýrmak istiyordu!
Naralar atmak hayata!!!
Kendince...


Kendince direniþleri vardý,
Serzeniþleri vardý hayata.
Derlediði mutluluk oyunlarý vardý.
Hani diyordu ne olur ne olmaz iþte...
Kendince...


Sabah uyanýþlarý vardý
Bu gün diyordu ,belki bu gün,
Bir ýþýk olur direniþler,
Prangalarýný kýrarsýn bu hayatýn...
Kendince...


Düne kadar sana dairdi direniþler,
Düne kadar yol bekleyiþler,
Dünden bu güne serzeniþler,
Hayat seyrine bakýyordu.
Kendince...


Bir masaldýk her birimiz hayatta,
Her birimizin bir hikayesi vardý.
Gönül susar gözler çok þey anlatýrdý.
Kimi sevmeyi bile bilmezdi,
Kendince...


Gündüz birikir mutluluklar ve acýlar,
Gece kaðýda yazarmýþ kalem.
Yollar uzarmýþ sevilenler için,
Hayat her daim kanarmýþ.
Kendince...


Kendince huzurlarý varmýþ hayatýn,
Mutluluk herkes için bir baþkaymýþ,
Zaman farketmeksizin akarmýþ,
Huzur her zaman evlatlarýymýþ ,
Ýnsanýn kendince...


Demet Akyürek
Sosyal Medyada Paylaşın: