MAVI BİR MEZARLIĞA KARDELENLER GÖMÜYORUM ....

Belkide yüreðimin cebinde sakladýðým umuttur son çarem kimbilir...

Biliyor musun,
Aynaya her baktýðýmda
Ýçimdeki yabancýdan iðreniyorum
Kendimi affedemiyorum,
Ýðreti hoþgörüsüzlüðünde
Yüreðimdeki çocuða, her gece
Kendi masalýmýzý anlatýyorum
Ýyilikle donatýyor,
Sevinçlerle yüceltiyorum
Eskilerden kalan bir anýnýn tutup ellerinden,
Gözlerine bakýp,
Yalanlar söylüyorum istemeyerek,


Ýhanetin zaman aralýklarýnda
Beni vuran hançerin
En güvendiðimden geldiðini
sanki evvelinde bekler gibi
Giden sevgiliye sokulup
Yaraladýðýn candan kork diyorum
Kulaðýmdaki o hazin küfürlerinin
yankýsýna yöneliyor adýmlarým...

Ayrýlýðýn zulasýndaki
Terkedilmiþ yalnýzlýðýn ýslýk sesini duyarak,
Bütün umutsuzlalarý serpiyorum
yokluðunun þerefine,
Ve kendimden nefret etmek pahasýna,
Ýçimde birikmiþ özlemlerime tutunuyorum.....

Arsýz düþlerimi hayata yayýyorum gönlümce,
Belleðimden fýsýldayan bir sesle,
Seni seviyorum diyorrum,
ölürcesine.


Hülasa
mavi bir mezarlýða kardelenleri gömüyorum...

Tanrý biliyor ya
Ýbadeti hurafe olmayan soylu bir gecede,
hasretine sancýlanan yüreðimi
bütün ihanetlerine inat
Yalancý masallarla avutuyorum.....

Aðustos hiç üþütür mü ! Donuyorum...

Peri feride ÖZBÝLGE

27. 08. 2017

Sosyal Medyada Paylaşın: