im
gün dün vakti,
hayalleri vuran saatin akrebi
hüznü telaþla geçiyor
kendini bilmez dakikalar
peþisýra aný biriktiriyor
ki
yine yoksun
alazlarý marazlara dönüþen bir çaresizlikte
dünler öncesinde kurduðum hayalin ertesindeyim
kabuklarý dökülüyor yaramýn
oysa sana susacaklarým vardý
her "nasýlsýn?" demeyiþine
"çok önce öldüm" diye
ve
hicaz yalnýzlýklar biriktirmeliydim güle oynaya
albümlerde çoluk çocuk fotoðraflarýmýz olmalýydý
anýlarda eksik gediksiz bir sürü detay
düþ-e yazmalýydým
oysa
adýmýn olduðu yerlerde hiç olmadýn
olduðun yerlerde ise adýmýn üstü hep çizili
sözlük anlamýna göre;
"kalmak": olduðu yeri ve durumu korumak, sürdürmek’miþ
külliyen yalan! kalan yaþamayý bile sürdüremiyor!
syrus