Nedense insanlar Küçükken büyük konuþurlar Bir zamanlar ben de öyleydim Bir ceviz kütüðüne çakýlmýþ Sarsýlmaz bir çiviyim ben derdim
Deðiþeceksin çocuðum Bak unutma bunu deðiþeceksin Çünkü deðiþmezsen yenileceksin Kendi benliðinin daðlarýna Veya hiç ummadýðýn baþkalarýna Ömrün olursa göreceksin…
Maðlup olacaksýn diyorum yani Ya da ham yapýlacaksýn Týpký zamanýn bir çiviyi küflere sarýp Pýrasalý bir bazlama gibi yemesi Veya yaðan yaðmurun, dört mevsimin Bir kütüðü çürütüp bitirmesi misali
Bir de o büyüklüðü pabuç Kelimeleri bir avuç dilleriyle Ona buna nizamat verenler Bekle bir gün hâlleriyle Ne çamlar devirecekler
Kimileri Süt dökemez hâle geldikleri için Uslu durduklarýný Kimileri Aðýzlarý baðlandýðý için Sustuklarýný itiraf edecekler
Gün gelecek gurbetlere yelken açacak Hayatýnýn en uzaðýnda yaþayanlar bile Yavaþ yavaþ sana doðru yaklaþacak Her þey tersine dönecek anlayacaðýn Boyun posun, saçýn baþýn, arkadaþlarýn Dahasý fikirlerin deðiþecek yavrum Bazen geçmiþe bakacak yüzün kýzaracak Hatta yýldýzým barýþmaz dediðin bir rum Belki de en samimi kapý komþun olacak
Hâsýlý O deðiþmem diyenlerin Bazýsý aynaya bakacak Kendisinin tilkiye benzediðini görüp Birdenbire þaþýracak Bazýsý da utanacak Kiþiliðini deðiþtiren koca günahlarýný Bir tövbenin Gücü tarifsiz sularýyla yýkayacak...
Mesut ÖZÜNLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Özünlü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.