Eflatun

Yanýk
Bir þiirin içinden geçiyorum.
Küf kokusu daðýlýyor
yaðmurdan ýslak bedenime.
Nereye dokunsan acýyor
Bir sancý birikiyor sanki göðsümün üstünde
Tam o vakit ;
Yalýn ayak bir denizi öpüyorum.
Gölge çiçekleri býrakýyorum kýyýsýna hayatýn.
Ölüme tek bir soluk daha yakýným þimdi
Dilimde çözülmemiþ mýsralar.
Yazýyorum iþte!
Kalp þiirden ne anlar.
Bir zehiri içiyorum soyunurken üstüme eflatun gece.
Gümüþten yýldýzlar düþüyor ellerime
Susuyorum.
Hiç anlamadýðým bir dilde konuþuyor herkes
Þair deðilde,
Bir ressam olsaydým keþke.
Nasýl anlatýlýr ki baþka
Bu hikaye.
Kendimden baþkasýna?

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: