GÜLÇEHREM ( 2 )
Ay’a çýkma sen dur der,gece sabaha döner
Kývýlcým saçan güneþ,þavký görünce söner
Karanlýðý yok eder,ziyadaki o hüner.
Hünerli yolum olur,Gülçehremin ÝZLERÝ
Hassas duygusal yürek,sanki ipek halýdýr
Endamý öyle þirin,baktým anzer balýdýr.
Duruþuna bakarsýn,sanki þato–yalýdýr.
Yalýda nakýþ nakýþ,Gülçehre’min POZLARI.
Yüzünde renk cümbüþü,papatyalar-nergisler.
Þakayýklar-susenler,tahtý-tacýný süsler.
Nevruz çiçeði gibi,koynunda bahar besler.
Besledikçe misk kokar,Gülçehre’min YAZLARI
Itýr çiçeði kokup,fýldýr-fýldýr döndürür.
Ürkek bakýþlý ceylan,yaban gülü andýrýr.
Ateþ çiçeði olup,hayranlýktan yandýrýr.
Yanan yüreði harlar,Gülçehre’min KÖZLERÝ.
Gâhi gülerek bakýp,yan gözle iþmar çakar
Gahi kafaya takýp,mahsumca durup bakar
Gâhi içime sýzýp,bilmeden caným yakar.
Yaktýkça bir hoþ eder,Gülçehre’min NAZLARI
________//_______KURBAN SARCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.