Sen Yanımdan Vuruyorlar Beni

yüreðime seni ektim
her yerde seni yaþýyorum
bir aðustos akþamý gibi
neþter vuruyorlar sol yanýma
ve sen yanýmdan kanýyorum
sen yanýmdan

sensizliðin karanlýðýnda
hançerler saplýyor cellatlar bedenime
idama vuruyorlar boynumu
ve sevda ateþinde yakýyorlar bedenimi
dudaklarýmda adýn
bir türküyü mýrýldanýyorum
sonra idam fermaným veriliyor
bu son yolculuðum diyorum
bu son sensizliðim
bu son acým
son karanlýk
son ölmek
son nefes

senden vazgeçmeyi denesem de
senden uzaklaþtýðým ilk adýmda vuruluyorum
ilk adýmda boðazýma takýlýyor sevdam
ilk adýmda zindana atýyorlar beni
kör kuyulara, çöllere, ýssýz þehirlere
sonra sen yanýmdan vuruyorlar beni
sen yanýmdan

ne gariptir
seni özlüyorum
sen yoksun
seni bekliyorum
sýrtýmda kör býçak
ve göðsümde yokluðunu közlüyor cellatlar
cellatlar hiç acýmadan vuruyorlar göðsüme
hiç acýmadan öl diyorlar
yaþama diyorlar

oysa sürgündeydim
yokluðuna mülteci kalýyordum
iltica eder gibi kokuna
ilk adýný haykýrmamla
ilk kokunu içime çekmemle
ruhumu bedeninden sýyýrýr gibi
katil vuruþlar dilime dolanýyordu
yokluðun terk edip giderken
bir deprem kýrýlýyordu soðuk bedenimde
sonra sen yanýmdan vuruyorlar beni
sen yanýmdan

ibrahim dalkýlýç

24/08/2017
18:50 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: